زندگی یک ستاره

زندگی یک ستاره
جهان هستی ما یعنی آنچه ما می بینیم از گازهای متراکم که سحابی نامیده می شوند ناشی می شود
ما فرزندان یک سحابی درخشان هستیم
در تصویر مراحل تولد دو ستاره تا مرگ آن نشان داده میشود .
ستارگانی با جرم خورشید که کوتوله های زرد هستند و ستارگانی با جرمی بیش از دونیم برابر خورشید ما که غول های آبی درخشان هستند .
ستارگانی مانند خورشید کندتر میسوزند که این پدیده را تونل زدن می گویند
همین کند سوختن سبب حیات بر روی سیارات مجاور این ستارگان میشود زیرا با افزایش زمان عمر ستاره امکان به وجود در زمانی طولانی کیهانی وجود دارد اما سرنوشت غول های آبی به گونه دیگری ست زیرا با سرعت سرسام آوری ذخیره مواد خود را می سوزانند
و فرصت ایجاد حیات در اطراف این ستارگان احتمالا کمتر است .
ستارگان مانند خورشید ابتدا بعد شش تا هفت میلیارد سال پرتو افشانی به یک غول سرخ مبدل می شوند سپس طی چند صد میلیون سال با کاهش جرم سرد شده و به یک سحابی سیاره ای مبدل می شوند سپس این سحابی کوچک در خود رمبش کرده ودر پایان آنچه باقی می ماند ستاره ای کوچک به نام کوتوله سفید است .
اما سرنوشت غول های آبی متفاوت است این ستارگان با سرعت زیاد ذخیره خود را به پایان می رسانند و متورم شده و تبدیل به ابر غول سرخ و یا نارنجی می شوند سپس به سوپر نوا مبدل می شوند سرنوشت پایانی این ستارگان دو گونه رقم می خورد بستگی به نوع مواد و گرانش و جرم یاتبدیل به ستاره نوترونی می شوند که این ستارگان منبع اموج ایکس هستند ستارگان بزرگتر با گرانشی زیاد در خود رمبش کرده و تشکیل یک سیاهچاله را می دهند سیاهچاله ها در فضا دیده نمی شوند ولی تراکم مواد و نوری که در اطراف این پدیده کیهانی وجود دارد که سبب درخشان شدن لبه های این پدیده است که نقطه ای که افق رویداد نامیده می شود افق رویداد پدیده ا ست که زمان و مکانی ندارد . تحقیقات در این باره ادامه دارد اگر فرض کنیم که ما وارد یک سیاهچاله شویم (البته به علت گرانش بسیار شدید همه مواد متلاشی شده و،بلعیده می شوند .)به مکانی عجیب وارد میشویم این پدیده ممکن است راه سفر کیهانی باشد . میانبری در زمان و مکان ،